Tafiyad da lokacin ki na wata
Suna na Amina, shekaru na goma sha uku.
A asabar daya wuce, na fara al’ada na. Ina ta jin tsoro. Duk jini yayi mun datti da kampai da riga na. A guje naje na same mahaifiya ta saboda nayi tunani zan mutu ne.
Ta gaya mun ba komai kada naji tsoro. Tace yana nufi cewa yanzu jiki na ya shirya balaga kuma na haifa yaro idan na kara girma na shirya tada yara.
Ban gane ba. Bani ma da saurayi. Ya zan fara shirin haihuwa!
Mahaifiya ta tace ba haka bane. Baya nufin cewa zan dauke ciki. Kawai dai jiki na ya balaga. Yanzu kowane wata, mahaifa na na shirin daukan yaro. Zanen mahaifa na na kara kauri. Idan ban dauke ciki ba, zanen na rage kauri. Shine wannan jinin da nake gani.
Mahaifiya ta tace yawancin yan mata na ganin al’adar su bayan kowane kwanaki ishirin da takwas. Ta bani wani karamin kalanda domin na riga duba kwanakin. Sai ta kara bani wani karamin jaka, ta kira sa jakar al’ada. Tace na rike sa kulun, saboda idan al’ada na yazo a lokacin da ban tsammani ba.
Ga abubuwan dake ciki:
Gaya mana akan ranar farko da kika gan al’adar ki a shafin sharhin.
Share your feedback